Mongolie 2

Nu weet ik niet meer helemaal precies wat ik vorige keer geschreven heb, maar ik zal wat vertellen over mijn dagelijkse bezigheden hier. Het is best wel divers eigenlijk.

Ik denk dat ik ongeveer de helft van de tijd in het veld ben en de helft van de tijd binnen aan de gang. In het veld ben informatie aan het verzamelen over de beschikbare browse (voor herten en paarden eetbare delen van bomen en struiken) en het browsegedrag. Hiervoor loop ik transecten door het bos. Verder doe ik nog een vegetatiegroei experiment. Dit kost me ongeveer anderhalve dag per week. Het idee is dat ik hiermee groeicurves van de vegatatie kan berekenen, die afhankelijk zijn van de temperatuur en de regenval. Hiervoor heb ik exclosures (hekken om het wild buiten te houden) gemaakt en ga ik elke week of 8 of 16 vierkante meter vegetatie oogsten en wegen. Niet echt een uitdagende bezigheid, 8 uur knippen met een handschaartje, maar als de resultaten een beetje goed zijn kan ik wel een leuke theorie onderbouwen.

Binnen ben ik met mijn model en verslag bezig aan opzoek naar informatie in de bibliotheek en op computers. Het is af en toe wel een beetje gepuzzel, omdat sommige informatie alleen beschikbaar is in het Mongools en op een of andere manier lukt het de Mongoolse biologen niet om als ze twee keer de zelfde gegevens gebruiken ook twee keer de zelfde resultaten te hebben.

Maar voor de rest is het wel een gezellige boel. De Mongolen lopen veel rond te geinen, maar daar versta ik over het algemeen niet zo veel van. Gelukkig zijn we hier met drie westerlingen in het research centre (Erica, Wageningse biologiestudente, Franzeska, Duitse biologe en ik). Ik zit wel een beetje afgelegen met mijn compu, maar dat is soms ook wel prettig, want sommige dagen komt de een na de andere Mongool binnengelopen.

In m’n vrije tijd ga ik zo nu en dan naar Ulaanbaatar, de hoofdstad (klinkt meer dan dat het is), of wandelen of paardrijden en natuurlijk een biertje drinken met Erica, Franzeska en de ecovoluteers. Het is hier inmiddels al een tijdje herfst en tegen de winter aan. Er zitten geen bladeren aan de bomen en het vriest ‘s nachts zo af en toe goed (een graad of 15).

Inmiddels ben ik een paar keer bij lokale herders en de rangers van het park op bezoek geweest. Het is niet echt een culinair hoogstandje wat je dan voorgeschoteld krijgt. De all-time favorite in Mongolie is airag, gefermenteerde paardenmelk. Het is op zich wel binnen te houden, het smaakt een beetje naar karnemelk, maar als je er veel van drinkt wordt je erg misselijk (die Mongolen zorgen er altijd voor dat je de ger niet verlaat zonder anderhalf a twee liter airag in je maag; ze zijn namelijk dol op drink-spelletjes). Dan is er ook nog kurt, zongedroogde yogurt. Ook wel binnen te houden maar je breekt je tanden er op. Dan is er nog yogurt, die erg goed is, en koekjes, gebakken in schapenvet. Die geur van schapenvet is voor mij nu wel echt aan Mongolie verbonden. Gelukkig krijgen we hier maar zelden schapenvlees, het is best lekker, maar als je dat elke dag eet dan komt het echt je neus uit. De lokale mensen eten het wel elke dag en dat is goed te ruiken. In hun ger, als ze op bezoek komen in het research center en zelfs de bankbiljetten ruiken naar schaap.

Goed ik moet ook nog wat te vertellen over houden als ik weer thuis ben en dat is al over drie weekjes.

Groet Reinder